* Film fabularny
* Produkcja: Polska
* Rok produkcji: 2007
* Premiera: 2007. 12. 26
* Dane techniczne: Barwny. 96 min. Okres zdjęciowy rozpoczął się 17 lipca 2007. Plenery: Jeruzal, Latowicz.
Sielankę pary zakochanych: Lucy (Ilona Ostrowska) i Kusego (Paweł Królikowski) przerywa niespodziewane przybycie z Ameryki męża Lucy, Louisa (Radosław Pazura). Okazuje się, że ich rozwód nie został do końca przeprowadzony. Louis pragnie odzyskać uczucia żony i namówić ją do powrotu do USA. Kusy usuwa się w cień, jednak z czasem zaczyna podejrzewać Louisa o niezbyt czyste zamiary# Tymczasem w Wilkowyjach zjawia się Czerepach (Artur Barciś), w roli kontrolera z Izby Obrachunkowej. Ponieważ sam uczestniczył we wszystkich przekrętach, kontrolowanie idzie mu łatwo. Zdesperowany Wójt (Cezary Żak), wraz z przedsiębiorcą Więcławskim (Grzegorz Wons), który od lat wygrywał wszelkie przetargi w gminie, knuje przeciwko swemu odwiecznemu wrogowi. Bywalcy ławeczki zaś, poróżniwszy się ze sklepową, otwierają własny ogródek piwny.
* Reżyseria: Wojciech Adamczyk
* Reżyser II: Ewa Andrzejewska, Aleksander Gawek, Zbigniew Gruz
* Asystent reżysera: Agnieszka Kamela, Iwona Żurek
* Scenariusz: Robert Brutter, Jerzy Niemczuk
* Zdjęcia: Włodzimierz Głodek
* Operator kamery: Łukasz Łasica, Sebastian Twarogal, Jacek Krawiecki, Jarosław Wnuk, Tomasz Góralczyk
* Asystent operatora obrazu: Maciej Berski, Adam Kot, Jacek Szydełko
* Operator CCU: Grzegorz Stankiewicz
* Oświetlenie: Sławomir Lenard (główny oświetlacz), Michał Michalski, Paweł Szastak
* Wózkarz: Piotr Muranyi, Mariusz Penkała
* Obsługa kranu kamerowego: Włodzimierz Ziółkowski, Mariusz Penkała, Jacek Tokarski
* Obsługa agregatu: Mirosław Bielecki
* Korekta barwna: Ewa Chudzik
* Naświetlenie: Jarosław Migała
* Sprzęt: EBH Polska
* Scenografia: Janusz Sosnowski
* Scenograf II: Bogumiła Stawicka-Slósarska
* Dekoracja wnętrz: Anna Kowarska
* Rekwizyty: Leszek Ociesa, Krzysztof Jakubiak
* Kierownictwo budowy dekoracji: Zbigniew Tomaszewski
* Kostiumy: Elżbieta Radke
* Współpraca kostiumograficzna: Lidia Oleczek, Elżbieta Ciszewska
* Muzyka: Krzesimir Dębski, Radzimir Dębski
* Wykonanie muzyki: Sinfonia Viva, Tomasz Lipert (gitara), Leszek Matecki (gitara), Damian Kurasz (gitara), Mariusz Mielczarek (flet, klarnet, saksofon sopranowy i altowy), Mirosław Wiśniewski (bas), Adam Lewandowski (perkusja), Robert Luty (perkusja), Krzesimir Dębski (fortepian, skrzypce), Tomasz Chmielarz (trąbka), Radzimir Dębski (Fender Rhodes)
* Dyrygent: Krzesimir Dębski
* Dyrekcja orkiestry: Tomasz Radziwonowicz
* Realizacja nagrań: Błażej Domański
* Współpraca przy realizacji nagrań: Mikołaj Wierusz
* Zgranie muzyki: Tomasz Dukszta
* Producent muzyczny: Anna Jurksztowicz
* Produkcja muzyczna: SI Music
* Konsultacja muzyczna: Małgorzata Przedpełska-Bieniek
* Dźwięk: Lech Brański
* Współpraca dźwiękowa: Krzysztof Jastrząb
* Asystent operatora dźwięku: Maciej Kaliński, Łukasz Banach, Radosław Niemiec
* Udźwiękowienie: Studio Sonoria, Grzegorz Lindemann
* Współpraca przy udźwiękowieniu: Sebastian Kaliński
* Efekty dźwiękowe: Andrea Veselkova, Zdenek Dusek, Ivo Spalj (nagranie), Karol Mańkowski (montaż)
* Zgranie dźwięku: Tomasz Dukszta (Dolby Digital), Grzegorz Lindemann (Dolby Digital)
* Konsultacja: Pavel Stverak (Dolby)
* Montaż: Marek Król
* Montaż II: Sebastian Korwin-Kulesza
* Montaż cyfrowy: Marcin Będkowski
* Montażownia: Media City
* Charakteryzacja: Kinga Krulikowska, Katarzyna Wilk
* Współpraca charakteryzatorska: Karolina Wierzbowicz
* Make-up bus: Ryszard Szydlik (Movie Factory)
* Transport: Roman Milczarek, Marian Wolski, Jerzy Dzięcioł, Jerzy Podwysodzki, Krzysztof Szaro
* Tresura: Marek Russ
* Opieka nad zwierzętami: Beata Krzemińska (Horse Stunt AB; konie i zaprzęgi)
* Konsultacja: Kamil Miondlikowski (ds. pojazdów)
* Efekty specjalne: Janusz Bykowski, Witold Gajzler
* Efekty komputerowe: Marcin Będkowski
* Napisy: Marcin Będkowski
* Casting (reżyseria obsady): Ewa Andrzejewska
* Koordynacja kaskaderska: Robert Brzeziński
* Ewolucje kaskaderskie: Robert Brzeziński jr, Stanisław Kacprzak, Tomasz Krzemieniecki, Andrzej Krzemiński, Maciej Kubica, Tomasz Lewandowski, Maciej Maciejewski, Krzysztof Mika, Paweł Pliszka, Andrzej Poneta, Jerzy Rybiński, Józef Stefański, Artur Szarlik, Krzysztof Sztabiński, Michał Walędziak, Józef Wójcik
* Opieka medyczna: Andrzej Tarasewicz (nie występuje w napisach)
* Public relations: Marta Lipecka
* Sponsoring: Iwona Wyszogrodzka
* Fotosy: Krzysztof Wellman
* Catering: Beros Film
* Kierownictwo produkcji: Paweł Mantorski
* Kierownictwo produkcji II: Joanna Pindelska
* Współpraca produkcyjna: Beata Ikwanty, Joanna Mantorska
* Kierownictwo planu: Krzysztof Mrowiec
* Sekretariat planu: Kamila Fidler
* Dyżurny planu: Adam Kowalski, Piotr Taborski
* Administracja: Elżbieta Gawarska, Ewa Kowalik
* Producent: Anna Skowrońska, Dorota Hawliczek, Maciej Strzembosz, Dorota Michalak-Kurzewska, Tomasz Kurzewski
* Produkcja: Studio A, Telewizja Polska – Agencja Filmowa, Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych (Warszawa)
* Współfinansowanie: Polski Instytut Sztuki Filmowej
* Laboratorium: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych (Warszawa)
* Kierownictwo laboratorium: Małgorzata Roguska
* Dystrybucja: Forum Film
* Obsada aktorska: Cezary Żak (2 role: wójt Paweł Kozioł; ksiądz Kozioł, brat wójta), Ilona Ostrowska (Lucy Wilska), Paweł Królikowski (Kusy), Artur Barciś (Arkadiusz Czerepach, sekretarz gminy), Radosław Pazura (Louis), Marta Lipińska (Michałowa, gospodyni księdza), Franciszek Pieczka (Stacho Japycz), Piotr Pręgowski (Patryk Pietrek), Katarzyna Żak (Solejukowa), Sylwester Maciejewski (Solejuk), Dorota Nowakowska (Hadziukowa), Bogdan Kalus (Hadziuk), Violetta Arlak (Halina Kozioł, żona wójta), Marta Chodorowska (Klaudia Kozioł, córka wójta), Grzegorz Woś (Emanuel), Dorota Chotecka-Pazura (Więcławska), Grzegorz Wons (Więcławski), Beata Olga Kowalska (Dorota Wezółowa), Wojciech Wysocki (doktor Mieczysław Wezół), Magdalena Waligórska (barmanka Wioletka), Arkadiusz Nader (policjant), Ewa Kuryło (dyrektorka szkoły), Magdalena Kuta (księgowa Leokadia Paciorek), Piotr Ligienza (Fabian Duda), Jacek Kawalec (polonista Tomasz Witebski), Grażyna Zielińska (babka zielarka), Alicja Bach, Danuta Borsuk (matka panny młodej), Ewa Pająk, Alina Skiepko-Gielniewska, Beata Łuczak, Anna Stępień (Kasia Solejuk), Wioleta Wawrzak, Filip Bobek, Jędrzej Cempura (Marianek Solejuk), Ryszard Chlebuś, Waldemar Czyszak, Jarosław Gruda, Wojciech Gumowski, Aleksander Mikołajczak, Maciej Mikołajczak, Robert Ostolski (dubler wójta – księdza), Stanisław Pąk, Jacek Potoł, Michał Rujner, Bogdan Sabała, Arkadiusz Sokołowski (Muniek Solejuk), Radosław Sokołowski (Rysio Solejuk), Karol Sokołowski (Zbysiek Solejuk), Wiktor Szczepański, Tomasz Zaród, Daniel Zawiska (syn Solejuków), Grzegorz Żyła
źródło: filmpolski.pl

RECENZJE:

„Ranczo Wilkowyje”, 2007

Rewelacyjne „Ranczo Wilkowyje” już w kinach

Kinowe „Ranczo Wilkowyje” za woalem prowincji skrywają diagnozę współczesnej Polski sportretowanej w krzywym zwierciadle.

Twórcom „Rancza Wilkowyje” udało się to, na czym polscy filmowcy od lat łamią sobie zęby. Film kinowy nie jest kalką swojego odpowiednika z małego ekranu, choć bardzo go przypomina. Tak samo jak serial za woalem prowincji skrywa diagnozę współczesnej Polski sportretowanej w krzywym zwierciadle. I wszystko to nakręcone w znakomitym stylu – czytamy w recenzji DZIENNIKA.

Tym razem jednak reżyser Wojciech Wilczyk i scenarzyści Robert Brutter i Jerzy Niemczuk inaczej rozłożyli akcenty. W dwóch wyemitowanych dotąd sezonach serialu (trzeci czeka na premierę) oglądaliśmy wilkowyjski światek z dystansu, oczami Lucy, Amerykanki polskiego pochodzenia, która odziedziczyła tu majątek po babce.
Energiczna dziewczyna, mówiąca polszczyzną z uroczym amerykańskim akcentem odmieniła mentalny pejzaż tej podlubelskiej wsi, w której od lat rząd dusz sprawują skonfliktowani na śmierć i życie bliźniacy – arogancki i skorumpowany wójt oraz dyktatorski i niepozbawiony biznesowej żyłki proboszcz. Potrafiła nie tylko pokonać nieufność sąsiadów, którzy na początku próbowali oszukać cudzoziemkę, ale wywołać ferment, który zaowocował kilkoma istotnymi dla życia społeczności zmianami na lepsze. To dzięki fortelowi Lucy wójt zgodził się samoograniczyć władzę i respektować obietnice wyborcze, zaś wścibska gospodyni księdza, mająca wielki wpływ na duchownego kobieta starej daty, zaczęła kolportować profeministyczne poglądy.
Zemsta Czerepacha Wilczyk, Brutter i Niemczuk sięgnęli po nośny w polskim kinie i literaturze motyw obcego, którego wizyta daje efekt domina. Przybysz uruchamia ciąg zdarzeń, które ukazują nasze narodowe wady, przywary i kompleksy, a w „Ranczu” mamy ich całą galerię. Cudzoziemiec obnaża nasze złe strony, ale zarazem – tak jak Lucy – pomaga je przezwyciężyć. Tym razem jest niby podobnie, ale jednak trochę inaczej. Wilkowyjską idyllę znów zakłóca przybycie obcych. Sielankę świeżo upieczonych kochanków Lucy i Kusego, miejscowego malarza, eksmenela, zakłóca niespodziewana wizyta męża dziedziczki.
Okazuje się, że rozwód nie został zakończony i kobieta w majestacie prawa wciąż jest żoną Louisa. Na dodatek Amerykanin przybył zza oceanu, żeby odzyskać względy Lucy, co Kusy kwituje odejściem w cień i powrotem do alkoholu. Jednocześnie w Wilkowyjach pojawia się Czerepach, dawny totumfacki wójta, który teraz, jako rewizor, chce wziąć odwet na byłym pryncypale. Zdesperowany urzędas nie zamierza jednak złożyć broni i wraz z umoczonym w lewe interesy lokalnym przedsiębiorcą knuje kryminalną intrygę, którą pokrzyżuje… No właśnie, nie Lucy. Tym razem to ona potrzebować będzie wsparcia miejscowych, którzy wspólnymi siłami wygnają zło ze wsi i z jej osobistego życia. Od początku wiemy, że w finale, zgodnie z konwencją, czeka nas spektakularny happy end.
Chłopi bez makijażu Czy znaczy to, że Wilczyk promując w ten sposób swoich bohaterów, idealizuje polską prowincję z jej zachowawczą megalomanią, kompleksami i zacofaniem? Wręcz przeciwnie. Twórcom „Rancza”, zarówno w serialowej jak i kinowej postaci, udało się sportretować Polskę powiatową taką, jaka ona jest. W sensie estetycznym daleka jest od ideału i w Wilkowyjach widać to na każdym kroku. W centrum wsi znajduje się pudełkowaty sklep, o którego architekturze najlepiej powiedzieć tylko tyle, że jest.
Kiczowate są wnętrza, i to nie w domach przeciętnych wilkowyjaków, ale także miejscowych elit, wójta, proboszcza, lekarza i nauczyciela. Jeszcze mniej fotogeniczne są wiejskie obiboki przesiadujące na ławce pod sklepem, które popijając wino owocowe, niczym chór w antycznej tragedii komentują senne życie okolicy. Nareszcie w polskim kinie znalazł się ktoś, kto pokazał przeciętną polską wieś taką, jaką jest, bez makijażu.
Równie długo nie było w naszym filmie tylu spóźnionych debiutów. Cezary Żak, aktor, o którym myślałem, że już na zawsze utknął w „Miodowych latach” i teleturniejach, występujący w podwójnej roli wójta i proboszcza, gra rolę życia. Odkryciami są także terminujący w telenowelach: Ilona Ostrowska (Lucy) i Paweł Królikowski (Kusy). A jest jeszcze znakomity Czerepach Artura Barcisia, Marta Lipińska w roli gospodyni księdza, Franciszek Pieczka jako menel spod spożywczaka, Wojciech Wysocki (lekarz) czy Arkadiusz Nader (policjant).
Z Wilkowyjami do Europy „Ranczo Wilkowyje” ani nie epatuje brzydotą, ani jej nie pudruje. Tak samo sprawa się ma z brzydotą mentalną. Miejscową społeczność cechuje zawiść, apatia, niechęć do wspólnych działań, podejmowania ryzyka i współdziałania. Z jednym wyjątkiem. Wspólnota jednoczy się w perspektywie zagrożenia z zewnątrz, tak właśnie jak w kinowej wersji serialu. Wobec groźby wydarzeń, które mogą wywrócić życie w Wilkowyjach do góry nogami, gromada potrafi odłożyć na bok waśnie i uprzedzenia, i wziąć sprawy w swoje ręce. Zażegnać niebezpieczeństwo a potem (zapewne) wrócić do dawnych kłótni, żalów i zatargów.
Wilkowyje to Polska w pigułce rozdarta „między panem, wójtem i plebanem”. Tyle, że „pan” z Rejowskiej „Rozprawy” nie jest do końca określony. W „Ranczu” to nawet nie pan, ale pani, Lucy, Amerykanka, emisariuszka nowoczesnego, demokratycznego świata, który nieuchronnie wkracza do wszystkich Wilkowyj w Polsce. Wilczyk, Brutter i Niemczuk biorą pod lupę nasze wady i pokazują, że podziały między nami są duże, ale nie aż tak wielkie, jakby się mogło na pierwszy rzut oka wydawać. Mamy o sobie kiepskie mniemanie, ale mogą one być raczej bagażem niż balastem. Nie o to chodzi, że da się z nimi żyć, nawet po wejściu do strefy Schengen. Warto je otwierać, na przykład pod wpływem Amerykanki z Wilkowyj. Bo nie tylko my, ale i ona może na tym skorzystać.
Cezary Polak, „Dziennik Kultura”.

„Przystanek Wilkowyje” – cz. 1 recenzji, Polityka, 9 czerwiec 2007
„Przystanek Wilkowyje” – cz. 2 recenzji, Polityka, 9 czerwiec 2007
„Przystanek Wilkowyje” – cz. 3 recenzji, Polityka, 9 czerwiec 2007

„Lek na całe zło naszych czasów”, Dziennik Kultura, 21 grudzień 2007

„Everywieś” – cz. 1 recenzji, Przekrój, 3 styczeń 2008
„Everywieś” – cz. 2 recenzji, Przekrój, 3 styczeń 2008
„Everywieś” – cz. 3 recenzji, Przekrój, 3 styczeń 2008

„Tam, gdzie wyją wilki”, Życie Warszawy, 21 styczeń 2008